Tom, Rozdzial

 1  I,17 |        chowanymi niedźwiedziami wpół się bierze, a takiego jeszcze
 2  I,24 | najwyższym uniesieniu porwał ją wpół przemocą i choć się opierała,
 3 II,1  |         przecie z niedźwiedziem wpół się brał, a on mu szablę
 4 II,10 |      znacznie; Denhofowy był na wpół zburzony, kanclerski albo
 5 II,14 |      spoczynku, ani oddechu dla wpół zduszonych dymem piersi,
 6 II,15 |      ciało kanoniera, prawie na wpół przecięte strasznym zamachem
 7 II,16 | Wygrażali kościołowi, obrońcom. Wpół pijani żołdacy krzyczeli
 8 II,18 |      się na koniec w pustej, na wpół rozwalonej stodółce, stojącej
 9 II,18 |       okręciwszy go jeszcze nią wpół ciała, rzucili drugi jej
10 II,25 |   przebrać. Jakoż doszedłszy do wpół wzgórza, na którym stał
11 II,39 |     skórę, pokrwawieni, szli na wpół żywi, obojętni na wszystko,
12 II,40 |          uśmiechnął się jeno na wpół z politowaniem. Każdy człowiek
13 II,41 |      już drugi!... - mruknął na wpół do siebie książę.~I głośno
14 III,3 |        się kilkunastu jeźdźców. Wpół drogi pozasadzali białe
15 III,6 |       inaczej powiem, że chcesz wpół poczęte dzieło porzucić.~-
16 III,11|         hetmańskiej spotkał już wpół drogi swą chorągiew idącą
17 III,18|  otworzył oczy, podniósł się na wpół i jął rozglądać się po komnacie,
18 III,19|          Ja za nią. Porwałem ją wpół. Już się szatki na niej
19 III,32|        Laudańscy zatrzymali się wpół nawy, nie witając się dla