Tom, Rozdzial

 1  I,13 | pamiętał hetman, że to ostatnia uczta przed straszną wojną, w
 2  I,13 |   wiedząc, dokąd i po co idzie.~Uczta była skończona...~
 3  I,14 |     sali, w której odbywała się uczta, usłyszałby jeszcze, jak
 4  I,17 |        właściwie dla niego była uczta. Podochocił tedy sobie król
 5  I,22 |  poprzednio - pragnął bowiem tą ucztą nie tylko we własnych stronnikach
 6  I,22 |         zabiegów ni kosztów, by uczta była wspaniała i by echo
 7  I,22 |       nie zdradzić.~A tymczasem uczta ożywiała się z wolna.~Z
 8  I,22 |         pośmiewisko - a przecie uczta po to w znacznej części
 9  I,22 |        mu po prostu nieznośnie.~Uczta zaś posępniała z każdą chwilą.
10 II,6  |     przybycia. Jakoż wystąpił z ucztą tak wspaniałą, jakiej dotąd
11 II,6  |        języka od waści pożyczę!~Uczta przeciągnęła się do późna
12 II,26 |         chętnie. Aż nastała owa uczta straszna, na której ugodę
13 III,1 | poczytano; następnie odbyła się uczta, po niej zaś żołnierstwo
14 III,9 |          ale kiedy fryszt, to i uczta. Żebyś miał cztery gęby,
15 III,10|     pierwszą gwiazdą znowu była uczta. Tymczasem rano Szwedzi
16 III,11|       to na cześć królewską owa uczta się odbędzie. Do panów Skrzetuskich,
17 III,11|        towarzyszów:~- Dziś jest uczta na cześć króla jegomości;
18 III,11|         dziwnie składało, że co uczta, to się albo nieszczęście
19 III,11|    spotyka.~Rozpoczęła się tedy uczta gwarna, wesoła. Sam pan