Tom, Rozdzial

 1  I,4  |          milczenia. Ona chodziła spiesznie po pokoju, ze ściśniętymi
 2  I,5  |     wyskoczyła z łóżka i poczęła spiesznie szaty narzucać. Ciało jej
 3  I,11 |          tedy ku Warszawie, byle spiesznie - rzekł Zagłoba. - Posłuchajcie,
 4  I,12 |         po czym koniuszy wyszedł śpiesznie, a hetman wielki zwrócił
 5  I,25 |           następnie wyciągnął je spiesznie i porwawszy w dłonie chlusnął
 6 II,4  |           gdy wtem Biłous wszedł spiesznie do izby.~- Panie komen...~
 7 II,6  |    Bobrownik, przyjechali bardzo spiesznie na powrót do obozu z doniesieniem,
 8 II,6  | skonfundowali... ha!~Obaj wyszli spiesznie i wstąpiwszy na wały, na
 9 II,6  |      oprzytomniał i wyciągnąwszy spiesznie buławę zza pasa rzekł uroczyście,
10 II,10 | domostwach, mało się pokazując i spiesznie chodząc po ulicach. Czasem
11 II,15 |  kompanii, w kompanii! - odrzekł spiesznie pan Piotr - ze mną i z kilkudziesięciu
12 II,22 |         się łaskawie.~- Ale zbyt spiesznie przesądzasz i hańbę na cały
13 II,32 |         Wirtzowi, a sam udał się śpiesznie do Elbląga, gdzie król szwedzki
14 III,11|       Mińska ku Warszawie bardzo spiesznie, aby jednym dniem pod Pragą
15 III,11|       czym chorągwie cofnęły się spiesznie spod działowego ognia.~Pułkownicy
16 III,24|  powziąwszy wiadomość, cofać się spiesznie musiał, aby się z panem
17 III,25|  powziąwszy wiadomość, cofać się spiesznie musiał, aby się z panem
18 III,27|     ciężkie konie nie mogły dość spiesznie umykać i tylko zasłaniały
19 III,27|          Kmicica, ów zaś odrzekł spiesznie:~- Księcia Bogusława Bóg