Tom, Rozdzial

 1  I,1  |        do niewiast czy w ogień śmiało iść. Musisz, królowo, do
 2  I,3  |    głowie królowej. I patrzyła śmiało, oczu nie spuszczając, jako
 3  I,3  |     tak jego dziewczyna mówiła śmiało.~Godni kawalerowie, szurgając
 4  I,5  |     waćpan, zgrzytaj! - mówiła śmiało dalej - jać się nie ulęknę,
 5  I,7  |   powrocie naszym z wojska, bo śmiało sobie poczyna.~- Dobra nasza! -
 6  I,7  | Stanąwszy we drzwiach spojrzał śmiało na czeredę szlachty i rzekł:~-
 7  I,9  |        tam kilku mężów, którzy śmiało mogli mi stawić czoło.~-
 8  I,12 |    bardzo porządnego, z którym śmiało mógłby się Szwedom zastawić,
 9  I,13 |       się jego polecam - rzekł śmiało i nie bez pewnej dumy pan
10  I,23 |    przymus i zmieszanie.~- Mów śmiało! - rzekł hetman.~- Proszę -
11 II,18 |   wracającymi żołnierzami dość śmiało, aż do samego szańca. Tam
12 II,19 |    Wrzeszczowicz - mógłbym też śmiało zrzucić z siebie odpowiedzialność.
13 II,30 | Częstochowie.~Zaś kozactwo nie śmiało stawić przeszkód, bo nawet
14 II,31 | Częstochowie.~Zaś kozactwo nie śmiało stawić przeszkód, bo nawet
15 II,39 |     nawet więcej chorągwi mógł śmiało pan hetman zostawić, bo
16 III,14|        cnotę panien zawzięty i śmiało można o nim rzec, co w naszej
17 III,16|     temu wpływowi i ani dbając śmiało garnął się do całowania
18 III,17|     prawdę sobie w oczy gadać. Śmiało, śmiało! Proszę na godność
19 III,17|    sobie w oczy gadać. Śmiało, śmiało! Proszę na godność nie uważać!~-