Tom, Rozdzial

 1  I,5  |    choćby kompania mieli się śmiać, że mnie tu już na pasku
 2  I,10 |      Radziejowski począł się śmiać jeszcze głośniej, surowa
 3  I,10 |      Skoraszewski począł się śmiać swoim szczerym, poczciwym
 4  I,12 |  pokazał. Zagłoba począł się śmiać.~- Bodajże cię, panie Michale!
 5  I,14 |      nagle książę zaczął się śmiać głośno:~- Przez Lucypera
 6  I,14 |    wieży zamkowej począł się śmiać przeraźliwie.~- Słuchaj -
 7  I,20 |   Dowgird.~Kmicic począł się śmiać, zmarszczył brwi i rzekł:~-
 8  I,24 |      francuska moda, aby się śmiać wśród krwi rozlewu. Twarz
 9  I,25 |   Książę Bogusław począł się śmiać.~- Młody jesteś, kawalerze,
10 II,4  |    przyda.~Kmicic począł się śmiać.~- Bodajże waszmości! Widzę,
11 II,7  |   książę Bogusław począł się śmiać, ukazując przy tym białe
12 II,10 |      ze spuszczonymi oczyma, śmiać się, a czasem śpiewać pieśni
13 II,27 | prymas począł głową kręcić i śmiać się dobrotliwie.~- Oj! siadła
14 II,37 |      go klepać po ramieniu a śmiać się.~- No, ćwik z ciebie!
15 II,38 |      go klepać po ramieniu a śmiać się.~- No, ćwik z ciebie!
16 III,1 |      idą w trop za nim i nie śmiąc mu drogi zastąpić, coraz
17 III,8 |   szlachcic. Król począł się śmiać: "Wyrzecz się ślubu, daruję
18 III,18| chwilę umilkli i poczęli się śmiać obaj, ale rzechotanie ich
19 III,29|     świata.~. Lecz żołnierze śmiać się naokoło poczęli.~- Rycerz