Tom, Rozdzial

 1  I,24 |     zdrowi !~- Tasiemkę czerwoną rzucić za siebie - rzekł Charłamp -
 2  I,24 |         jakoby się chciał w wodę rzucić.~Przed samymi drzwiami,
 3  I,26 |          kiejdańskiej na łeb się rzucić!~- Domyślałem się, że taki
 4 II,1  |  Bogusława porwał go dlatego, by rzucić go pod nogi konfederatów,
 5 II,14 |        by przezeń do szturmu się rzucić; chciał tylko przerazić,
 6 II,15 |      żołnierza, którym na ziemię rzucić się kazał, sam zaś wziął
 7 II,16 |         i tu i owdzie złe ziarno rzucić. Ponieważ z dawna znajomy
 8 II,17 |     jednak wielkie, aby piechota rzucić się przez nie do wnętrza
 9 II,17 |        do twierdzy, kazał Miller rzucić w ciemności cały szereg
10 II,21 |         Chciałby się do tych nóg rzucić, kolana objąć i prosić o
11 II,26 |         waszej królewskiej mości rzucić.~Król przeciągnął dłonią
12 II,28 |         było iskrę na owe prochy rzucić, a cóż dopiero gdyby ją
13 II,36 |      tylko jednego wyrazu, ażeby rzucić się na nich i porozrywać
14 III,3 |        gdy po strzałach przyszło rzucić się wręcz na nieprzyjaciela.
15 III,6 |          mógłby był w tej chwili rzucić się na swego prześladowcę
16 III,15|           gotowe w każdej chwili rzucić się ku wyłomom uczynionym
17 III,17| zdumiałego szlachcica za pierś i rzucić nim o ścianę.~Wtem Billewiczówna
18 III,18|        chcę jeno piaskiem w oczy rzucić, mówiąc, iż po stronie króla
19 III,27|        obóz nieprzyjaciela okiem rzucić.~Po pół godziny drogi trafił