Tom, Rozdzial

 1  I,6  |         klęskami wojny do nędzy i rozpaczy. Miejscowa ludność nie mogła
 2  I,10 |       brodę i za chochoł targał z rozpaczy powtarzając:~- Radźcie waszmościowie,
 3  I,10 |           wołać głosem najwyższej rozpaczy:~- Do broni! do broni, kto
 4  I,13 |        Iskariota! Bodajeś konał w rozpaczy! bodaj ród twój wygasł!
 5  I,13 |          Stankiewicz w uniesieniu rozpaczy wyciągnął pułkownikowską
 6  I,14 |         pogrążony w bezgranicznej rozpaczy.~Przez chwilę milczeli obaj.
 7  I,19 |       miał powody gniewu, a nawet rozpaczy, gdyż bitwa owa sprowadziła
 8  I,25 |           sobie wybuch gniewu lub rozpaczy. Na koniec rysy jego ściągnęły
 9 II,12 |           było prawdy i nieudanej rozpaczy, że obecni mimo woli zadrżeli,
10 II,13 |          się w bezradnej i niemej rozpaczy; trzecich gniew chwytał
11 II,16 | wszystkich, serca były zmęczone i rozpaczy bliskie, pamięć zmarnowanych
12 II,16 |    zaszedł nowy wypadek, który do rozpaczy przywiódł oblężonych. Pan
13 II,17 |        strzelali, doprowadzała do rozpaczy wodza i wojska.~Millerowi
14 II,19 |           każdej deski i łatwo od rozpaczy przechodził do nadziei. -
15 II,23 |         piersiach końskich.~Krzyk rozpaczy wydobył się z piersi pana
16 II,29 |             Wreszcie, w ostatniej rozpaczy, postanowił książę Radziwiłł
17 III,9 |         wrzenie, nadludzkie głosy rozpaczy, krzyki tryumfu, przeraźliwe
18 III,23|         do ostatniej doprowadziła rozpaczy, tak że się zerwał i wychodząc
19 III,28|       Sakowicza obawiał, który do rozpaczy przywiedzion mógł być straszny.~