Tom, Rozdzial

 1  I,5  |            nie mogła zapanować nad radością, którą jej sprawiło jego
 2  I,10 |           Koniecpolskiego. ~Więc z radością łączyła się w sercach szwedzkich
 3  I,12 | Wołodyjowski, pułkowniku!~Z wielką radością odczytaliśmy raport Waszmości,
 4  I,12 |          tu! ej, gwarno! - rzekł z radością pan Zagłoba. - Człowiek
 5 II,2  |           sobie z gorączkową jakąś radością - listy ją obronią... Będzie
 6 II,6  |           większą, bo niespodzianą radością. Oto staliśmy na tych okopach
 7 II,13 |      refektarzu z ojcami.~Kmicic z radością w sercu patrzył na przygotowania
 8 II,13 |        jakie my mieć będziemy!~- Z radością gardła damy! - zawołał pan
 9 II,14 |    uroczystości kościelne, zatem z radością i solennie.~Jednocześnie
10 II,20 |        Kmicica pierś napełniła się radością. Bał się pomsty strasznego
11 II,21 |          szczerość, rozjaśniły się radością; on zaś oddawszy niski ukłon,
12 II,22 |           słuchali ich chciwie i z radością, głównie królowa, która
13 II,27 |           wszystkich napełniły się radością, dusze uniosły się w podzięce
14 II,27 |      Kordecki ucieszy! - zawołał z radością szlachcic - ale jeśli pan
15 II,39 |          Dlatego też pan Sapieha z radością ujrzał w swym obozie księcia
16 III,15|           napełnił wszystkie dusze radością tryumfu.~Radował się i król,
17 III,15|            monarsze serce wezbrało radością, usłyszano z ust Jana Kazimierza
18 III,26|       powtarzano sobie w Prusach z radością. "Warszawa znów wzięta!
19 III,32|          widziałeś tylko uniesione radością twarze, rozpalone oczy i