Tom, Rozdzial

 1 II,12|          się widzieć z przeorem.~Przeor dał mu natychmiast posłuchanie.
 2 II,12| przedsięwzięcie - odrzekł ksiądz przeor Kordecki.~- Co do spowiedzi,
 3 II,12|         i nad tym - dodał ksiądz przeor - że ja mam salwę-gwardię
 4 II,13|    klasztoru. Skończywszy czytać przeor popatrzył długo w twarze
 5 II,13|     między zakonnikami uchodził.~Przeor przeżegnał działo i wskazał
 6 II,14|        Alleluja! się zbliża. Sam przeor mszę celebrował, ozwały
 7 II,15|      Temu Kuklinowskiemu pokazał przeor salwę-gwardię królewską,
 8 II,15|      Mosiński - służę, jak mogę!~Przeor poszedł dalej.~Świtało już
 9 II,16|     prawa jej brać, nawet ksiądz przeor! - dorzucił trzeci.~I opozycja
10 II,16|       wielu zakonników milczało.~Przeor, zamiast odpowiedzieć wprost,
11 II,16|   sprawie tak wielkiej wagi musi przeor odwołać się do całego zgromadzenia,
12 II,16|    wystrzałom winni są ocalenie. Przeor, który poprzednio gniewał
13 II,17|        Wieczorem Czarniecki, gdy przeor obchodził jak zwykle mury,
14 II,17|    wyłuszczę.~- Dobrze - odrzekł przeor - chodźcie do mojej celi.~
15 II,17|          sądzisz? - spytał nagle przeor.~- Na stu jeden chyba powróci
16 II,17|        niebezpieczeństw! - rzekł przeor wznosząc oczy ku niebu.~-
17 II,17|           mówił z rozrzewnieniem przeor - chciałem mu jeszcze ten
18 II,17|         sługę swego! - powtórzył przeor.~Czas jakiś słuchali obaj
19 II,19|  powszechnego zaintonował święty przeor:~ ~Te Deum laudamus!...~ ~