Tom, Rozdzial

 1  I,6  |     przeszywały jej serce, bo przecież ona była pośrednią przyczyną
 2  I,12 |       Boga! nie może być!~- A przecież tak jest... Przy jednych
 3  I,13 |       oczach im pojaśniało. A przecież ona nic nie obiecała i on
 4  I,13 |      całej tej sali, w której przecież zebrany był kwiat szlachty
 5  I,20 |   zgoła to nie przeszkoda, bo przecież ichmościowie księciu panu
 6 II,16 |     grozie, której ulękły się przecież nie takie twierdze, nie
 7 II,24 |     którędy król ciągnie; ale przecież między góralami nie brakło
 8 II,36 |          Dam ci i dwie... Ale przecież zaraz nie jedziesz?~- Bogać!
 9 III,7 |        Choć on taki rycerz, a przecież się go z panią Kowalską
10 III,14|    rzecz! - mówił Hassling. - Przecież panna Billewiczówna dorównywa
11 III,15|  wyrąbywano kraty w murach. A przecież z owych krat, z okien, z
12 III,16|     mnie od przygody uchroni; przecież i ludzkiej mi pomocy potrzeba.
13 III,17|  gniewu na twarzy nie okazał, przecież ubodło go to w duszy. Był
14 III,17|   żeby potem miała uciekać, a przecież z tego, coś mi wasza książęca
15 III,22|  serce wezbrało znów goryczą. Przecież przed niedawnym czasem od
16 III,22|    nie zawisło nad jej głową, przecież gdyby się był zgodził na
17 III,23|      swą krzywdę i niewolę, a przecież nic im się tu nie stało
18 III,26|    nawet drzew w sadach.~Tyle przecież czasu trzymał pan Kmicic
19 III,26| myśleć, bo od pacholęcych lat przecież żołnierzem będąc, rozumiał