Tom, Rozdzial

 1  I,1  |      dworności się uczyć, choćby największym familiantom? Ale to rozumiemy:
 2  I,5  |         się wybuchu, tymczasem z największym zdziwieniem spostrzegła,
 3  I,5  |       wyrzekam? - pytał Kmicic z największym zdumieniem.~- Tak jest!
 4  I,24 |    zawsze uśmiechnięty, choćby w największym ukropie, gdyż taka jest
 5  I,25 |       biegowi. Ćwiczone konie, w największym pędzie, chrapiąc z wysilenia,
 6 II,16 |     wywrze na nich wrażenie, i z największym zdumieniem ujrzeli na obydwóch
 7 II,20 |           i sami pytali siebie z największym zdumieniem: "Jestli to ten
 8 II,21 | pozajmowane, że stary Kiemlicz z największym trudem wystarał się o kwaterę
 9 II,21 |       widać było, że dość będzie największym odstępcom, najbardziej winnym
10 II,28 |         Ledwie się wojska trochę największym trudem wojewodzińskim zebrało,
11 II,35 |          Rzeczypospolitej prawie największym, który jednakowoż całą niezmierną
12 II,36 |        wzdragać, bo dla wdowy po największym wojowniku i chwale całego
13 III,4 |          kroków i gdy szli już w największym pędzie, sam zawrócił.~Wtem
14 III,5 |         dotąd - popłoch, który z największym trudem udało się oficerom
15 III,6 |       znać o Szwedach, a potem w największym ukropie tyle dokazywał,
16 III,12|         zaciekle, iż wycieczka z największym pośpiechem musiała się chronić
17 III,13|         zaciekle, iż wycieczka z największym pośpiechem musiała się chronić
18 III,14|       nawet pospolite ruszenie z największym męstwem i poświęceniem rwie
19 III,18|   bryknąć na pastwisko miłości z największym impetem nie omieszka.~-