Tom, Rozdzial

 1  I,10 |            niego utkwione, a błazen spoglądał to na jednego szlachcica,
 2  I,11 |            nie ochłonąwszy jeszcze, spoglądał osłupiałym wzrokiem to na
 3  I,12 |       Kmicic. Gdy odjeżdżał, książę spoglądał za nim przez chwilę, a potem
 4  I,13 |           gotowości i zapału Kmicic spoglądał przez chwilę na niego ze
 5  I,13 |         gronostajowym baldachimem i spoglądał na salę, w której jeszcze
 6  I,13 |            na jego ramieniu, on zaś spoglądał bokiem na jej delikatną
 7  I,13 |             coś bardzo żywo, on zaś spoglądał na nią od czasu do czasu
 8  I,25 |          Kmicic znał go, ale zawsze spoglądał nań z ciekawością, raz:
 9  I,25 |            ręku Radziwiłłów.~Kmicic spoglądał ze zdziwieniem na księcia,
10 II,2  |             w pasie, a jednocześnie spoglądał podejrzliwie na syna.~-
11 II,4  |         mówił bardzo powoli chociaż spoglądał bystro i roztropnie)zasiadł
12 II,4  |       twarzą i rozbitą głową. Jadąc spoglądał na pierścień, którego kamień
13 II,11 |         niezmierny, że się budził i spoglądał zdumiony- mi oczyma wokoło
14 II,13 |             oblicza.~Lecz ów rycerz spoglądał na niego surowie i spotkawszy
15 II,14 |        kościoła, pan Czarniecki zaś spoglądał za nimi czas jakiś, wreszcie
16 II,17 |      nawozem. Toteż ksiądz Kordecki spoglądał okiem pełnym troski na owe
17 II,17 |            dzień też z utęsknieniem spoglądał na swoją kiszkę. Po namyśle
18 II,18 |        rzeczywiście odzyskał siły i spoglądał z zupełną przytomnością
19 II,19 |         niejakiego czasu niechętnie spoglądał na Wrzeszczowicza, jako
20 II,23 | niebezpieczeństwa zasłonić, lecz on spoglądał na łunę, która odbijała
21 II,29 |            jeszcze chodził, jeszcze spoglądał z blanków na namioty i drewniane
22 II,29 |         głęboki swój upadek, że gdy spoglądał na dno tej przepaści, do
23 II,33 |          kulbace, od czasu do czasu spoglądał na boki albo obracał głowę
24 II,34 |        kieliszek gorzałki, tylekroć spoglądał z ukosa na pułkownika, w
25 II,34 |             ogania owce. Akbah-Ułan spoglądał na młodego junaka z przestrachem
26 II,35 |           któremu brzucha przybyło, spoglądał z coraz większym podziwem
27 III,6 |             to do okna podchodził i spoglądał na drogę, czyli posłowie
28 III,6 |         gołymi poganiał, a coraz to spoglądał promienistymi oczyma na
29 III,6 |           za te skarby kupisz!~Roch spoglądał na nich osłupiałymi oczyma,
30 III,9 |           oblężonych Szwedów z dala spoglądał, a teraz nie ma kiedy i
31 III,11|     zbliżywszy się do szop, bacznie spoglądał w twarze jeńców, czy Bogusławowej
32 III,14|          jeszcze dziecinną. Zagłoba spoglądał na niego z pewnym rozrzewnieniem.~-
33 III,14|          zadowolenia i dumy w boki, spoglądał właśnie tryumfującym wzrokiem