Tom, Rozdzial

 1  I,6  |        Szkłowem wytracił i kraj na łup wydał; że więcej niż szczęścia
 2  I,7  |          rabunku wozów, na których łup znalazł się dość obfity;
 3  I,10 |             On to prowadził ich na łup gotowy, on wskazywał słabe
 4  I,11 |       wysilenia lub nie poszedł na łup drapieżnym zwierzętom. Nocami
 5 II,1  |        swoje i z rabunkiem umykać. Łup był cenny i konie bardzo
 6 II,2  |        szarży, bo mu przeszkadzała łup brać. Między kosterami hulajduszami,
 7 II,2  |   chciwością. Gromadzili skrzętnie łup i kryli się po lasach. Brali
 8 II,3  |           kraj rozgorzeje, a wtedy łup sam wlezie w ręce. To wszystko
 9 II,3  |        okolicy jako zbóje, konie i łup wszędy biorąc. Nie wypieraj
10 II,3  |         było, w bitwie jeno możesz łup brać, a jeśli go na gościńcu
11 II,10 |          kolorowymi jarmułkami; ci łup skupywać przybyli.~Ale najbardziej
12 II,17 |        królestwo wydane zostało na łup rozpuście żołnierza. Nawet
13 II,25 |            dręcz.~ ~Łupże Szwedów, łup~I ze skóry złup.~Tnijże
14 II,42 | nieprzyjaciół, aby mężowie wojenni łup z kogo brać mieli - odrzekł
15 II,42 |   docinających rannych i biorących łup.~Lecz nie trwało to długo.
16 III,1 |         wozów, lecz Karolowi nie o łup tym razem chodziło. Cieszył
17 III,4 |          żywność, paszę dla koni i łup bogaty.~Tymczasem, na dobitkę
18 III,4 |         których mógł znajdować się łup obfity, odwaga tak wezbrała
19 III,30|       zażartej potyczce obliczyć i łup sprawiedliwie rozdzielić.