Tom, Rozdzial

 1  I,18 |        szybko w różne strony. Krzyk ludzki mieszał się z odgłosem dzwonów
 2  I,18 |      jednocześnie odzywał się krzyk ludzki przeraźliwy i znów kapelusz
 3 II,8  | księżniczkami krok i prym weźmie.~- Ludzki pan!... - szepnął Oleńce
 4 II,8  |            powtarzając półgłosem:~- Ludzki pan! Zacny pan! Uczciwszego
 5 II,11 |         bryczek, kolasek, bid; gwar ludzki mieszał się ze rżeniem koni
 6 II,18 |         stare baby!... ty wyskrobku ludzki!... ty panie Szelmowski
 7 II,19 |             pod tą twierdzą dzieje, ludzki rozum po prostu przechodzi.
 8 II,23 |            patrzących doleciał gwar ludzki, parskanie koni i kilkanaście
 9 II,29 |    przeciągłe wycie wichru.~- Płacz ludzki w tym wichrze słychać -
10 II,30 |            od rana do wieczora gwar ludzki, przejeżdżanie to chorągwi
11 II,31 |            od rana do wieczora gwar ludzki, przejeżdżanie to chorągwi
12 III,1 |        Carolus Gustavus, pan dobry, ludzki i wesoły, klaszczący w dłonie
13 III,9 |           armatni, doszedł ich gwar ludzki.~- Są i hałasują! - rzekł
14 III,9 |            lunął wkrótce cały potok ludzki w najokropniejszym zwichrzeniu.
15 III,9 |           poprzewracane przez napór ludzki, drugie jakoby gotowe jeszcze
16 III,15|        zupełnie, porwał i jego prąd ludzki. On zaś poszedł, bo jakkolwiek
17 III,16|          czasu zmienił się w potwór ludzki, w zgryzotę, w wyrzut dla
18 III,31|         padły na nieruchomy kształt ludzki leżący na wozie. Tak, to
19 III,32|         zabrzmiało w kościele, gwar ludzki zmienił się jakoby w szmer