Tom, Rozdzial

 1  I,3  |     Pan Kokosiński posunął się krok naprzód, chrząknął i tak
 2  I,4  |        Billewiczówna postąpiła krok jeszcze i ukazując ręką
 3  I,7  | odejścia, ale zaledwie uczynił krok ku alkierzowi, kiedy nagle
 4  I,7  |       czasem cofnął się o mały krok w tył, czasem postąpił naprzód -
 5  I,12 |      Bóg, żeby to był pierwszy krok do nawrócenia.~- E! nie
 6  I,20 |     wreszcie pan Andrzej wziął krok przed miecznikiem i po chwili
 7  I,25 |     konia nie były dalej jak o krok od jego twarzy, i krzyknął:~-
 8 II,7  |   szwedzkiego, wówczas wszelki krok nieprzyjacielski ze strony
 9 II,8  |      tamtejszymi księżniczkami krok i prym weźmie.~- Ludzki
10 II,8  |        on wszędy miał pierwszy krok przede mną.~- Horribile
11 II,18 | żołnierzy głuszyły jego własny krok.~Jakoż tak uczynił bez najmniejszej
12 II,18 |     się do stodoły, lecz zanim krok postąpił, dwie żelazne ręce
13 II,18 |    palący się kwacz i postąpił krok bliżej.~- Toż twój obóz
14 II,29 |       książę Radziwiłł uczynić krok, na który srodze oburzała
15 II,41 |           Kmicic posunął się o krok bliżej i pobladł tak straszliwie,
16 III,7 |   sobie świadczyć i o pierwszy krok się ceremoniować. Znak to,
17 III,8 |   zagarniając.~Miller postąpił krok, spojrzał w twarz Kmicicowi
18 III,21|     tym bardziej dojeżdżał. Co krok roniliśmy wozy i działa,
19 III,29|        po wilczemu, ciągnie na krok ktoś trzeci, który lubo