Tom, Rozdzial

 1  I,3  |           wstrzymywać, gdy wtem o kilkadziesiąt kroków za saniami dojrzał
 2  I,7  |          strzelać przed rozkazem!~Kilkadziesiąt zaledwie kroków dzieliło
 3  I,10 |           Zdrada! - krzyknęło już kilkadziesiąt głosów. - Zdrada! rozsiekać!~-
 4  I,11 | olbrzymiego boru, który podówczas kilkadziesiąt mil kwadratowych okrywał,
 5  I,12 |       którym są oficyny długie na kilkadziesiąt łokci, tylko dla gości przeznaczone.
 6  I,19 |         się można. Sam udaj się w kilkadziesiąt koni do Billewicz i miecznika
 7  I,22 |    milczenie ani śmiech - owszem, kilkadziesiąt zachrypłych gardzieli ryknęło
 8 II,5  |           rozdzielić chorągwie po kilkadziesiąt koni i po całym województwie
 9 II,23 |    zbliżyli się w ciemnościach na kilkadziesiąt kroków.~- Werdo? - zakrzyknął
10 II,25 |        oświecony był jak w dzień. Kilkadziesiąt beczek ze smołą rzucało
11 II,42 |            lecz przywiódł ze sobą kilkadziesiąt koni i starego sługę. Kmicic
12 III,4 |       sercu, że wysforował się na kilkadziesiąt kroków przed innymi. Piechurowie
13 III,15|           damy szwedzkie, których kilkadziesiąt było w Warszawie. Polakom,
14 III,15|        olbrzymim skrzydłem. Nagle kilkadziesiąt tysięcy szabel zabłysło
15 III,23|           przy Kazimierzu było na kilkadziesiąt tysięcy, rozlezie się do
16 III,27|       Vivat Babinicz! - krzyknęło kilkadziesiąt głosów - vivat! vivat!~-
17 III,27|  połamanych wozów przysunął się o kilkadziesiąt kroków do okopu.~Wówczas
18 III,28|          po kilkanaście lub nawet kilkadziesiąt koni.~Partia miecznikowa
19 III,28|      Jurek Billewicz poszedłszy w kilkadziesiąt koni z podjazdem pod Poniewież