Tom, Rozdzial

 1 II,14 |  następujący sposób oponował:~- Jenerale! - mówił do Millera - waszej
 2 II,15 |       przymówka o kwestę, panie jenerale. Zadam wam jedno pytanie,
 3 II,15 | przygalopował do niego.~- Panie jenerale - rzekł - podkopu nie można
 4 II,15 |  przerażony głos Sadowskiego:~- Jenerale! jenerale! Patrz wasza dostojność!
 5 II,15 |        Sadowskiego:~- Jenerale! jenerale! Patrz wasza dostojność!
 6 II,15 |         ludzie nie mieszkali.~- Jenerale - rzekł z energią książę
 7 II,15 |        z widocznym przekąsem:~- Jenerale, wasza dostojność nie możesz
 8 II,15 |     odburknął Sadowski. - Panie jenerale, kończmy układami z Częstochową;
 9 II,16 |     zrywając się z siedzenia.~- Jenerale - rzekł zimno książę Heski -
10 II,17 |  wszystkich oficerów: "Spróbuj, jenerale!" Natomiast towarzysze spod
11 II,18 |         na koniec zakrzyknął:~- Jenerale, proszę na słowo! jenerale,
12 II,18 |      Jenerale, proszę na słowo! jenerale, proszę na słowo! bez zwłoki,
13 II,19 | wszelkich podejrzeń...~- Myślę, jenerale - odparł pułkownik - że
14 II,19 |   oficer szwedzkich rajtarów.~- Jenerale! - krzyknął - wycieczka
15 II,19 |      cugle Millerowego konia.~- Jenerale, cofamy się! Tu śmierć!~
16 III,12|        musi być pierwszy! Mości jenerale, znam ja go! Okrutnie to
17 III,12|  świeżych ludzi podesłać! Mości jenerale!...~- Już rozkazy wydane,
18 III,13|        musi być pierwszy! Mości jenerale, znam ja go! Okrutnie to
19 III,13|  świeżych ludzi podesłać! Mości jenerale!...~- Już rozkazy wydane,