Tom, Rozdzial

 1  I,7  |      jeno płacze i płacze...~- Hm! - rzekł pan Wołodyjowski -
 2  I,7  |  siebie - istna księżniczka... Hm! ocaliłem jej cnotę, a pewnie
 3  I,10 |  tysięcy, drudzy, że więcej.~- Hm! to nas i tyle nie będzie.
 4  I,17 |       przez ten czas na oku?~- Hm! bitwy mi żal!... Prawda,
 5  I,21 |         odpowiedział Kmicic.~- Hm! Ale lada dzień może nie
 6  I,25 |     Dzieci to oboje zupełne... Hm! delikatna to misja, bo
 7  I,26 |   Gdyby nie o mnie chodziło... Hm! nie żałowałbym niczego,
 8 II,13 |       gotów byś mi dopiekać.~- Hm! Nie ma co! Pięknie to z
 9 II,17 |         to się zaraz pokaże... Hm! pozwólcie, ojcowie czcigodni
10 II,17 |        albo hetmanem zostanie. Hm, żebym go nie znał sługą
11 II,23 |       Tak waszmość myślisz?... Hm! może masz i słuszność,
12 II,29 | Wołodyjowski.~- Otóż, otóż!... Hm! żeby mu to co pomogło,
13 II,35 |       No, co? podjąłbyś się?~- Hm! dlaczego by nie, gdybym
14 III,2 |  działa jako ostatnia racja!~- Hm! Na tę rację znajdzie się
15 III,2 |      połączy. Dobre panisko... Hm!... Gdyby był moim kozikiem
16 III,18|        nie może inaczej być... Hm! nie może inaczej być! Ślepy
17 III,21|        substancji i rodzinach. Hm! Babinicz!... Ognisty to
18 III,27|       za przykład nie podawam. Hm! co bym uczynił?... Ale
19 III,31|        widzisz... pochudłaś... Hm!... Być może, że ty jeszcze...