Tom, Rozdzial

 1  I,1  |      wielką do obrony?~- Miałem dwieście swoich dragoników, bardzo
 2  I,7  |          ufa. Ludzi przy nim ze dwieście! Pewnie też dostatki chce
 3  I,15 |    widocznie ci Węgrzyni. Ludzi dwieście. Potem kupa luźnego towarzystwa
 4  I,19 |        dwa regimenty szkockie i dwieście radziwiłłowskich Kozaków
 5 II,2  |       Przed wieczorem przyjdzie dwieście dragonów, a bagna cię nie
 6 II,6  |  niemieckich bardzo porządnych, dwieście berdyszów moskiewskich dla
 7 II,9  | kolegiacie, fundowanej przeszło dwieście lat temu przez biskupa Giżyckiego,
 8 II,15 |    tysięcy wojska, a tam ostało dwieście załogi, bo na koniec, jenerał
 9 II,17 |        burzące z Krakowa, które dwieście piechoty prowadzi... Jedna
10 II,18 |  trzydziestotysięcznego obozu w dwieście takich jak sam zabijaków.~
11 II,18 |     jego głowę wyznaczono. On w dwieście czy trzysta ludzi całą wojnę
12 II,25 |         spisy i samopały; potem dwieście dragonii w czerwonych koletach;
13 III,6 |      Michał.~A Zagłoba na to:~- Dwieście, nie sto, żebym tak zdrów
14 III,6 |      siła ich?~- Nie będzie nad dwieście koni.~Szandarowskiemu z
15 III,6 |   przedstawiało widok. Przeszło dwieście trupów szwedzkich i polskich
16 III,10|         jest, że pospolitaków z dwieście koni nie mogliśmy się dorachować,
17 III,11|       przybyli za późno. Blisko dwieście wozów wjeżdżało już w bramę,
18 III,26|   Tatarów rozbijało z łatwością dwieście i trzysta tęgich, zbrojnych
19 III,26|       szańcami. Było ich tysiąc dwieście ludzi i koni, jakich świat