Tom, Rozdzial

 1  I,11 |       twarz czerwoną, zdobną na czole w szeroką bliznę, przez
 2  I,12 |  dawniej miał wiecznie kozła na czole, a w gębie jedno słowo: "
 3  I,13 |      gęsto osiadły na wyniosłym czole, a oczy rzucały blask niezwykły.~-
 4  I,13 |   chmura osiadała mu na groźnym czole i siedzący bliżej mogli
 5  I,13 |       poczęły przelatywać mu po czole; nagle wybuchnął:~- Waszmościomże
 6  I,14 | błyskawice, żyły występowały na czole. Kto tu śmie stawiać opór
 7  I,19 |        krokami po komnacie i na czole jego znać było ciągłą walkę
 8  I,22 |      twarz jej była blada, a na czole lśniły krople potu.~Lecz
 9  I,25 |   bowiem Kmicica była blada, na czole osiadły mu gęste krople
10  I,25 |        jak kruk, ze strzałką na czole i białą pęciną u nogi włócznej,
11 II,25 |   rzadką, siwiejącą, w kosmy na czole ułożoną, wąs czarny jak
12 II,26 |      Król przeciągnął dłonią po czole.~- Dziw, dziw! - rzekł -
13 II,39 |       po czym jął wodzić nią po czole.~- Siła przy Bogusławie
14 II,41 |        ręką pociągnął po mokrym czole, po oczach, po twarzy i
15 III,6 |    troska widoczna była na jego czole.~- Patrz no waść - rzekł
16 III,9 |    zjeżoną czupryną, z potem na czole, krzyknął do swojej dywizji:~-
17 III,11|    kołpaczek, pociągnął ręką po czole i ozwał się:~- Zacięto mnie
18 III,21|         oto z początku kozła na czole.~- Bom mniemała, że to ktoś
19 III,23|         coraz mocniej na białym czole, tak że w końcu przezwano