Tom, Rozdzial

 1  I,17 |         posiłkują, tak się w panu Czarnieckim kochają, iż nie chcą iść
 2 II,9  |           jeszcze nadzieja w panu Czarnieckim, ale gdy on w więzach, a
 3 II,13 |           był na murach przy panu Czarnieckim, z którym gwarzyli o przebytych
 4 II,13 |    Kordecki pojawił się przy panu Czarnieckim, a z nim szedł ksiądz Dobrosz,
 5 II,15 |         zupełnie, gdy stanął przy Czarnieckim i Kmicicu. Kmicica nie spostrzegł,
 6 II,15 |           zamieniwszy parę słów z Czarnieckim rzekł:~- Pójdę ja naprzód
 7 II,17 |   uderzyła, znalazł się przy panu Czarnieckim w swoim rajtarskim stroju
 8 II,32 |        jeszcze ruszyć, bo z panem Czarnieckim rozkosze będą niewypowiedziane!...
 9 II,34 |        gdy usłyszał, iż pod panem Czarnieckim będzie służył, bo go znał
10 II,34 |     wiernego wojska, to pod panem Czarnieckim. Oni na pana Czarnieckiego
11 III,1 |             Zacneż to wojska przy Czarnieckim?~- Widziałem kilka chorągwi
12 III,2 |          ukarać.~- Oby Bóg w panu Czarnieckim obrońcę wskrzesił! - rzekła
13 III,2 |           przecie jest coś w panu Czarnieckim ekstraordynaryjnego, rzekłbyś:
14 III,4 |         żołnierz więcej szeptał o Czarnieckim niż o własnym królu. Widziano
15 III,5 |        Zawszem to rozumiał o panu Czarnieckim, że mi życzliwy, ale teraz
16 III,6 |     wskórać może, a gdyby razem z Czarnieckim odnieśli zwycięstwo, tedyby
17 III,7 |           już pan Sapieha z panem Czarnieckim poczynają sobie świadczyć
18 III,11| przykładem świecą. To się z panem Czarnieckim pod Warszawą spotkamy, bo
19 III,31|           Potockim, Lubomirskim i Czarnieckim w prochu żebrali o litość.~