Tom, Rozdzial

 1  I,5  |        z gołą szablą w ręku. W ciszy nocnej rozlegały się dzikie
 2  I,7  |    podniósł głos i mówił wśród ciszy grobowej:~- Wszystkich tu
 3  I,10 |   Ogarnął oczyma tłumy i wśród ciszy śmiertelnej począł mówić
 4  I,10 |        miłościwą brać o chwilę ciszy i rzekł serdecznym tonem:~-
 5  I,13 |    czytał pan Komorowski wśród ciszy i zgrozy, aż gdy doszedł
 6  I,14 |         Nastała chwila głuchej ciszy - jeno puszczyk na wieży
 7 II,2  |      nakryjesz!~Nastała chwila ciszy, po czym w zaroślach rozległ
 8 II,14 |       tylko biły dalej. Lecz w ciszy zabrzmiał głos księdza Kordeckiego,
 9 II,16 | szlachta w definitorium, wśród ciszy i uwagi; z jego ust zaś
10 II,18 | również, jak po chwili głuchej ciszy rozległy się jęki ludzkie,
11 II,18 |   skoczył żywo. Nastała chwila ciszy, po czym czyhających w stodole
12 II,21 |     podobne do jęków, głośne w ciszy kościelnej, wstrząsały ciągle
13 II,23 |     sobą, aż jęk rozległ się w ciszy nocnej.~- Co to jest? -
14 II,40 |     wysłał...~Nastąpiła chwila ciszy, lecz w tej ciszy usłyszał
15 II,40 |       chwila ciszy, lecz w tej ciszy usłyszał pan Sapieha, jak
16 II,41 |      rozbierać.~Nastała chwila ciszy.~Pochodnie drżały w rękach
17 II,41 |        hetmana.~Nastała chwila ciszy.~- Bić w kotły i w bębny -
18 III,3 |        dokoła, gdy nagle wśród ciszy głuchej ozwał się po polsku
19 III,21|       źle wróżył z tej głuchej ciszy. Wedle niego, książę, ze