Tom, Rozdzial

 1  I,6  |         ROZDZIAŁ 6~Dzień wstał blady i oświecił kupę gruzów w
 2  I,7  | wyłuskiwać szablę.~Kmicic stał blady, z obłąkanymi oczyma, chwiejący
 3  I,10 |  Nastał świt.~Dzień czynił się blady, chmurny i oświecił chaotyczne
 4  I,13 |       ksiądz biskup Parczewski blady jak karta papieru! - rzekł
 5  I,13 |       czwarty Hoszczyc, piąty, blady jak trup pan Wołodyjowski,
 6  I,20 |        nim, ale już bardzo był blady, bo go gniew dławił i zęby
 7 II,5  |     cały wzburzony i od gniewu blady, czapką o stół rzucił i
 8 II,11 |         Ani ów ranek jesienny, blady, ale rzeźwy, szronisty i
 9 III,3 |    Sapieha stanął przed królem blady z zaciśniętymi wargami.
10 III,3 |        brzmiał ciągle. Forgell blady był; brwi zmarszczył groźnie,
11 III,9 |       na obuszku, wychudzony i blady z bezsenności.~- Co tam? -
12 III,14|      było na dworze. Hassling, blady jeszcze i wyniszczony, zdawał
13 III,20|       Ketling stanął przed nią blady, wynędzniały, bez kropli
14 III,26|  poczęło się nasycać światłem; blady blask jął srebrzyć groty
15 III,27|      księcia.~Straszny był, bo blady z umęczenia jak chusta,
16 III,30|        Tu powstał pan Andrzej, blady ze wzruszenia, z płonącymi
17 III,30|     naokół.~Ranek był pogodny, blady, pół jesienny i pół już
18 III,31|     myśliwców przejmuje strach blady i nogi ich zwracają się
19 III,32|      rycerze. On słaniał się i blady był bardzo, ale szedł z