Tom, Rozdzial

 1  I,4  |  godziłoby mi się o tym mówić.~- Aleś nic nie upatrzyła, duszo
 2  I,5  |     trochę łyczków tarmosić...~- Aleś to waćpan uspokoił?~- Zaraz
 3  I,9  |   wprawdzie zdrajcą okrzyknąłeś, aleś się w tym pomylił.~To rzekłszy
 4  I,13 |   szpetnie przez łeb przejechał, aleś mnie potem na nogi postawił,
 5  I,13 |           Grzeszyłeś, boś młody, aleś już sławę na polu zdobył
 6  I,18 |     waszmościów tam odwoziłem!~- Aleś był pachołkiem katowskim,
 7  I,21 |         byłoby tego wszystkiego. Aleś ty, prosząc za nich, o afektach
 8  I,22 |       się między wami skończyło, aleś mu to powinna wyznać, żeś
 9 II,4  |           Po chwili zaś dodał:~- Aleś to roztropnie waćpan wywiódł.
10 II,7  |      będzie i zemsty początek.~- Aleś dał słowo, że gwałtu nie
11 II,26 |          król - bo cię obłąkali, aleś im wypłacił! Jeden Kmicic
12 II,28 |     puszczać, bo chociażeś mały, aleś instar szerszenia zjadliwy.~-
13 II,41 |          pan Sapieha go żądał... Aleś na życie moje nastawał...
14 II,42 |      jedno ci powiem: on diabeł, aleś i ty diabeł! Źle książę
15 III,17|    parszywego stryjca broniła... Aleś ty kiep! W głowie mi się
16 III,24|         tu pole wolne odsłoni.~- Aleś go też, słyszę, zmachał! -
17 III,25|         tu pole wolne odsłoni.~- Aleś go też, słyszę, zmachał! -
18 III,26| Sczerniałeś od wiatru do reszty; aleś się spisał. Z wielką estymą
19 III,27| Zasłużyłeś się dzisiaj okrutnie, aleś w końcu dobro publiczne