Tom, Rozdzial

 1  I,7  |         już on im nie ujdzie stąd żywy. Oni na niego najzawziętsi.~-
 2  I,9  |         Kto był ten wraży syn? Na żywy Bóg, mów waszmość!~- Ja -
 3  I,9  |     ujdzie ci to!... I ona?... na żywy Bóg, mów już wszystko!...
 4  I,12 |   wszystkich twarzach malował się żywy niepokój i jakieś oczekiwanie
 5  I,12 |        Rozwagi, mości panowie! Na żywy Bóg, rozwagi, bo ojczyznę
 6  I,13 |       mnie uczęstowała! Przez Bóg żywy, daj sobie pokój z klasztorem,
 7  I,13 |         oczy miały blask słodki a żywy, i rzekłbyś: jasność biła
 8  I,20 |          się zrywać. Skoro tamten żywy odjechał, toć mnie tu zaraz
 9 II,25 |            bo nie wiem, czy jeden żywy wyszedł... Pan Felicjan
10 II,29 |           karpy sosnowe, rzucając żywy blask na białe i dość puste
11 II,29 |       potem krzyczeć począł:~- Na żywy Bóg! Dajcie mu jeść i pić!...~
12 III,1 | wprowadzić. Jakoż nikt prócz mnie żywy nie wyszedł. Chłopstwo dobijało
13 III,3 |         takim gradem pocisków, że żywy duch wytrzymać nie mógł.
14 III,10|         było? Powiadaj waćpan, na żywy Bóg, bo we własnej skórze
15 III,24|          Kmicic, który był bardzo żywy, zerwał się, stuknął szklanką
16 III,25|          Kmicic, który był bardzo żywy, zerwał się, stuknął szklanką
17 III,27|          że niepodobna, aby jeden żywy człek mógł przedostać się
18 III,27|         teraz u jego nóg we krwi, żywy jeszcze i przytomny, ale