Tom, Rozdzial

 1  I,1  |        Szczęście, żeś waćpan nie zginął.~- Ej! nakrywali mnie tam
 2  I,12 |         czaszkę rozpłatał, i tak zginął marnie, jak i żył grzesznie.~-
 3  I,14 | rozniecił i nie zawarłszy układu zginął, tedyby kamień na kamieniu
 4  I,15 |    Stankiewicza... Hej! Charłamp zginął!... Nie! Wstaje, ranny...
 5  I,21 |         tyś ledwie z ich rąk nie zginął, a teraz pójdą na Podlasie
 6  I,24 |         nie przedawczyk. Bodajem zginął, jeżeli nim kiedy będę!...
 7 II,8  |           by zwykłą śmiercią nie zginął, a wasza książęca mość sam
 8 II,9  |        wymknął się z szynkowni i zginął w tłumie.~Zaczęto go ścigać,
 9 II,16 |          to już źle z nim... już zginął.~- I Szwedzi nie idą mu
10 II,19 |        grzechy starła." Poszedł, zginął, więc teraz mogę waćpanom
11 II,34 |     dajże Boże, abym nie inaczej zginął, tylko w twojej obronie,
12 III,4 |           Gdy przez parę dni nie zginął żaden podjazd, gdy kilka
13 III,9 |    jeszcze dość długo, aż tętent zginął w oddaleniu, wówczas dopiero
14 III,26|         się nie chciał, omal nie zginął. Wszyscy też potwierdzili,
15 III,26|   Kowalskim...~- To pan Kowalski zginął?~Wołodyjowski zacisnął wargi.~-
16 III,26|          tak kawalerską śmiercią zginął, że nie daj Boże żadnemu
17 III,30|        Szwedzi polegli.~Hamilton zginął bohaterską śmiercią, broniąc
18 III,30|        samym krzyżem, pod którym zginął Hamilton, a starszyzna polska