Tom, Rozdzial

 1  I,11 |        Pani Skrzetuska mówiła panu Zagłobie: ojcze, a on jej: córuchno,
 2  I,12 |          podawać z kolei rękę panu Zagłobie, dwom Skrzetuskim, Wołodyjowskiemu
 3  I,12 |      usiekł; kto zaś nie słyszał o Zagłobie, ten, widać, czasu pierwszej
 4  I,17 |       oficer podniósł do oczu panu Zagłobie głownię ciężkiej dragońskiej
 5  I,17 |       pułkownicy rozmawiali o panu Zagłobie i jego cudownej ucieczce.~-
 6  I,17 |       będzie złożyć jegomości panu Zagłobie w imieniu wszystkich podziękę,
 7 II,6  |            łzy poczęli ronić; panu Zagłobie pot kroplami osiadł na łysinie,
 8 II,6  | regimentarz. Dalej! wychodź! dawaj Zagłobie pole! Wezwij czartów na
 9 II,6  |       Wiedzieli, że nie zbywa panu Zagłobie na obrotnym rozumie i fortelach,
10 II,6  |         Lecz nim przygotowano panu Zagłobie inkaust, pióra i papier,
11 II,6  |       zastał, za co jegomości panu Zagłobie muszę być wdzięczny.~Pan
12 III,4 |            rajtarów przyłożył panu Zagłobie do samych piersi pistolet,
13 III,4 |         Dalsze słowa przerwał panu Zagłobie świst kul, więc nie dokończył
14 III,9 |        Rzeczypospolitej, a staremu Zagłobie ciepły przypiecek i piwo
15 III,15|           skoczyła w obłędzie panu Zagłobie na kark i chwyciwszy go
16 III,21|            Skrzetuskiemu, ani panu Zagłobie, ani panu Michałowi. Chociaż
17 III,26|            zawołany. I samemu panu Zagłobie, gdyby tutaj był, ciężko
18 III,27|            poradził!~- Trzeba panu Zagłobie o tym lekarstwie powiedzieć -