Tom, Rozdzial

 1  I,17 |     wkrótce potem siedział już na wozie koło pana Zagłoby, a raczej
 2  I,17 |      głowy i szyi Kowalskiego. Na wozie spali wszyscy głębokim snem,
 3  I,17 |        się bardzo, zwłaszcza przy wozie, i poczęły się wlec wolno.
 4  I,17 |           dzień wyspał i teraz na wozie - a ty się, człeku, kołacz
 5  I,17 |          z rąk pokarmić.~Jeńcy na wozie rozbudzili się, gdy ruch
 6  I,17 |       poziewanie rozlegało się na wozie; obok konie chrupotały siano.
 7  I,17 |           Zagłoby zaś nie było na wozie.~- Umknął, jak mi Bóg miły! -
 8  I,17 |         uciekł!~Kowalski siadł na wozie i otworzył oczy.~- Czego?...~-
 9  I,17 |      dusza do raju, a tu siedź na wozie i zdychaj!...~Pułkownicy
10  I,17 |      stanęła! - mruknął głos przy wozie.~- Co tam? - pytali żołnierze
11  I,17 |          pan Zagłoba już był przy wozie, a raczej na wozie, i chwytał
12  I,17 |           przy wozie, a raczej na wozie, i chwytał w objęcia Skrzetuskich,
13 II,33 |        mnie pościć albo byłbym na wozie ognistym żywcem do nieba
14 III,1 |        właściwie, która w Wielkim Wozie, czyli w Niedźwiedzicy,
15 III,24| najmniejszym podjeździe, o każdym wozie, który wyruszał naprzód
16 III,25| najmniejszym podjeździe, o każdym wozie, który wyruszał naprzód
17 III,31|          kształt ludzki leżący na wozie. Tak, to był on, pan Andrzej
18 III,31|    orszański. I leżał na wznak na wozie; głowę miał obwiniętą w