Tom, Rozdzial

 1  I,8  |         deszczem ostatnim z chmur upadł. Milej to zawsze wiedzieć,
 2  I,8  |      mogło...~Tu pan Wołodyjowski upadł na oba kolana przed Oleńką.~-
 3 II,12 |       jakkolwiek naród nasz nisko upadł, jakkolwiek w grzechu brodzi,
 4 II,16 |          z księży potknął się lub upadł, wówczas rozlegał się wybuch
 5 II,16 |          go!~- Także to Radziwiłł upadł, on, który potęgą królom
 6 II,17 |           kilkanaście kroków. Ten upadł na otwarty jaszcz, w części
 7 II,18 |          nagle trafił na kamień - upadł. Wtem huk straszliwy rozdarł
 8 II,20 |  przebaczył. Teraz jednak, gdy on upadł, musieli tym samym przeciwnicy
 9 II,27 |       odwetu. Im niżej poprzednio upadł naród, tym wyżej teraz podnosił
10 II,29 |     rzekłszy zatoczył się i byłby upadł, ale Zagłoba otworzył mu
11 III,4 |         przerażenie. Duch w armii upadł. Dawniej, ilekroć Karol
12 III,5 |          do wyboru. Duch w wojsku upadł, żołnierz nie miał co jeść,
13 III,6 |      podtrzymał go cuglami, byłby upadł. Roch ryknął jak żubr, przestrzeń
14 III,6 |         końską.~Błękitny sztandar upadł z nim razem.~Najbliższy
15 III,14| niepomyślnych, duch nie tylko nie upadł, ale przeciwnie, umocniła
16 III,14|            po której, syt chwały, upadł, jak powiadają, pannie do
17 III,21|          nie jadł, nie spał, duch upadł; w samym obozie ginęli ludzie,
18 III,26|          nią blask zórz porannych upadł, oczy wzniósł do góry, ręce