Tom, Rozdzial

 1  I,13 |         zdrajco!~Wtem Stankiewicz w uniesieniu rozpaczy wyciągnął pułkownikowską
 2  I,16 |             książęcą mość - mówił w uniesieniu Kmicic - aby Wołodyjowskiemu
 3  I,23 |        Kmicic jechał już na własnym uniesieniu jak na koniu.~- Potem o
 4  I,24 |            oszaleję!~I w najwyższym uniesieniu porwał ją wpół przemocą
 5 II,5  |             pana Kmicica! - mówił w uniesieniu Wołodyjowski - gdzie się
 6 II,6  |         opadli go towarzysze; ale w uniesieniu wszystko tłumaczyli sobie
 7 II,6  |         Matko Boska! - zakrzyknął w uniesieniu Rzędzian. - Wasza wielmożność
 8 II,10 |            desperacja - powtarzał w uniesieniu.~A pan Szczebrzycki mówił
 9 II,16 |                Tu chwilę pozostał w uniesieniu, następnie zwrócił się ku
10 II,19 |       porwał puchar kryształowy i w uniesieniu grzmotnął nim o podłogę,
11 II,19 |         stać będzie! - zakrzyknął w uniesieniu.~- Amen! - odpowiedział
12 II,21 | najjaśniejszy królu! - zakrzyknął w uniesieniu Kmicic - chociażem był w
13 II,22 |             począł klaskać w ręce w uniesieniu.~- Bóg nam zesłał tego żołnierzyka! -
14 II,27 |             się, ducha zmieniał i w uniesieniu nie wahał się nawet własnych,
15 III,6 |       wyziewach koni, w straszliwym uniesieniu bojowym ludzie zmieniali
16 III,15|      zasłaniać, lecz oni w zapale i uniesieniu bojowym porzucali wszystkie
17 III,26|          niektórzy twierdzili już w uniesieniu, że pod Warszawą nie klęskę,
18 III,27|             się do taboru! - woła w uniesieniu pan Gosiewski i puszcza