Tom, Rozdzial

 1  I,11 |        od cholewy, bo jak który ucho urwie, to i ja mu urwę.
 2  I,17 |        Rochu?~Zagłoba nadstawił ucho, ale nie usłyszał już żadnej
 3  I,17 |     szwedzki w Birżach miał dać ucho nam, nie Kowalskiemu. Tego
 4  I,23 |       na wszystko zważaj, dawaj ucho, co tam w pobliżu królewskiej
 5 II,6  |      siebie podobni, jako jedno ucho końskie do drugiego albo
 6 II,13 |         to nie wiatr, to konie! Ucho mam wprawne okrutnie. Idzie
 7 II,24 |        skały, przyłożył do niej ucho.~Wszyscy utkwili w niego
 8 II,24 |        słowa, wypalił mu w samo ucho z pistoletu.~Okrzyk zgrozy
 9 II,33 |        ostre, a tak szybkie, że ucho zaledwie je ułowić mogło.
10 II,37 |     wziął na to pana Kmicica za ucho i rzekł:~- A kto cię tam
11 II,38 |     wziął na to pana Kmicica za ucho i rzekł:~- A kto cię tam
12 II,41 |        szeptać:~- Krzyknij mu w ucho, ktoś jest, i rozbij łeb
13 III,8 | spostrzeżesz, kiedy ci ryknie w ucho jak niedźwiedź. Dobry koniec
14 III,9 |      godzina. Nareszcie wprawne ucho Wołodyjowskiego dosłyszało
15 III,10|        Nic to! Wojewoda pazia w ucho: "Będziesz mi tu lazł!"
16 III,15|      także chętnie skargom jego ucho podawało, istotnie bowiem
17 III,18|         powolne dla ich rokowań ucho; ale niech jeno traktat
18 III,26|      spod ziemi wyrósł i w samo ucho Kowalskiemu wystrzelił,