Tom, Rozdzial

 1  I,5  |            Wiedz o tym, że oni mało tysiąc razy ratowali mi życie,
 2  I,15 |       okropna rzecz. Wolałby zginąć tysiąc razy. ~- Nie gwiżdż, panie
 3  I,21 |        prosić! - powtarzał sobie po tysiąc razy.~A jednak ból nie ustawał,
 4  I,25 | przechodziła. Będzie szkody na jaki tysiąc czerwonych złotych. Niech
 5 II,6  |             i jasny.~- Gdyby takich tysiąc było w Rzeczypospolitej,
 6 II,18 |             strzelenie z łuku, twój tysiąc złodziejów na zawołanie...
 7 II,22 |         dajmy na to sześćset albo i tysiąc ludzi napotkasz, ale jak
 8 II,25 |            Czorsztynem przeszło już tysiąc "gazdów" i półdzikich juhasów
 9 II,34 |         taniec rozpocznę, będę miał tysiąc albo i dwa takich hultajów,
10 III,4 |        sznurem, bo przecie było ich tysiąc, a szli dwójkami, po świeżo
11 III,4 |           żołnierzy. Bo przecie ten tysiąc ludzi, który wyprowadził
12 III,9 |          potem coraz prędzej, jakby tysiąc cepów biło nieregularnie
13 III,9 |    Najświętszej Pannie Marii!..." a tysiąc żelaznych piersi odpowiedziało
14 III,20|          wojewodę wileńskiego, wolę tysiąc razy nawet Kmicica niż tych
15 III,23|             mu Loewenhaupt przysłał tysiąc dobrych koni, on w całej
16 III,26|      wyżynie pod szańcami. Było ich tysiąc dwieście ludzi i koni, jakich
17 III,27|          już więcej od siebie jak o tysiąc kroków. Dzieliło je tylko
18 III,32|            do Wodoktów! - wrzasnęło tysiąc ust. - W swaty do Wodoktów,