Tom, Rozdzial

 1  I,8  |      bodaj ci się nikt gorszy nie trafił. Wychodzę z tego domu, jak
 2  I,8  |            Toś i do Pacunelów już trafił? Strzeż się jeno, bo tam
 3  I,17 |        tedy waćpan zaraz do Upity trafił? - pytał pan Michał.~- A
 4  I,25 | błyszczących. Wszędy, gdzie tylko trafił na ludzi z lewego brzegu
 5 II,1  |            a owóż widocznie teraz trafił swój na swego - nie! widocznie
 6 II,1  |         nie! widocznie pan Kmicic trafił na lepszego od siebie...
 7 II,1  |          i pomknął... Żeby go mór trafił!~- Naprowadzi on nam tu
 8 II,4  |            ale go szlag po drodze trafił, a jest pan Oskierko, pan
 9 II,6  |         chciał być kosą, to w nim trafił na kamień.~- Jaśnie wielmożny
10 II,9  |           Kmicic. W samym mieście trafił znów na uroczystości, bo
11 II,18 |          znowu całym pędem; nagle trafił na kamień - upadł. Wtem
12 II,36 |        począł:~- Poznaj, na kogoś trafił... Pan starosta na dudka
13 II,40 |           uderzył go oczyma.~Lecz trafił swój na swego albo na lepszego,
14 III,8 |         zaraz na obiad do księdza trafił. Przy takiej pomocy jeszcze
15 III,23|      rozkazy i miał ruszyć.~Nagle trafił na niespodziewany opór i
16 III,24|     Duglas, zawróciwszy od Narwi, trafił po kilku dniach na ślady
17 III,25|     Duglas, zawróciwszy od Narwi, trafił po kilku dniach na ślady
18 III,27|      rzucić.~Po pół godziny drogi trafił w łozie nad rzeczką na ów