Tom, Rozdzial

 1  I,10 |     otaczać. Czynił się naokoło szmer groźny, płomienie przebiegały
 2  I,13 |    drugiej stronie. Uchem łowił szmer słów Oleńki, chrzęst jej
 3  I,13 |       przyrzekamy i warujemy" - szmer uczynił się w sali, jakby
 4 II,14 |      koni, krzyki, nawoływania, szmer kilku tysięcy głosów i głuchy
 5 II,16 |  szarpać z wściekłością. Groźny szmer oburzenia powstał wśród
 6 II,18 |      pół godziny usłyszał lekki szmer wprost przed sobą.~"Ha!
 7 II,18 | nasłuchiwać.~Z szańca dochodził szmer. Widocznie piechota stała
 8 II,18 |      przez chwilę, czekając, aż szmer nieco większy uczyni się
 9 II,18 |         bez zwłoki, bez zwłoki!~Szmer się stał jednocześnie między
10 II,30 |          W kościele uczynił się szmer, lecz głos królewski wnet
11 II,31 |          W kościele uczynił się szmer, lecz głos królewski wnet
12 III,3 |     Zagłoba.~W sali uczynił się szmer radosny, lecz pan starosta
13 III,15|    główny. Na ich widok poszedł szmer przez tłumy:~- Wittenberg
14 III,15|       wargach.~A w tych tłumach szmer rosnął coraz bardziej i
15 III,15|    wszystkich ustach.~Po chwili szmer zmienił się w pomruk głuchy,
16 III,16|    sercu, głosem tak cichym jak szmer wiatru, a smutnym jak westchnienie
17 III,29|      gęstwie jazdy podniósł się szmer pochwalny:~- O, to krew!
18 III,32|     ludzki zmienił się jakoby w szmer fali. Więc Babinicz to on?!