Tom, Rozdzial

 1  I,10|               nim tak poważnych wysłano senatorów.~Wszelako rozsądniejsi ludzie
 2  I,12|                nam, Boże, więcej takich senatorów!~Tak rozmawiając znaleźli
 3  I,22|                 jeden z najwyższych jej senatorów oznajmiał o jej klęskach.
 4 II,21|                 ten Babinicz - rzekł do senatorów. - Tak nam do serca przypadł,
 5 II,21|                w Opolu, gdzie większość senatorów przebywa, zebrać się i tam
 6 II,22|                gdzie na walnym zebraniu senatorów miano obradować nad powrotem
 7 II,22| Rzeczypospolitej. Wielu nawet znacznych senatorów myślało, że wyjazd istotnie
 8 II,23|             przekonać króla, biskupów i senatorów, że się poprawił, że się
 9 II,27|            wielu biskupów, dygnitarzy i senatorów wraz z nadwornymi chorągwiami
10 II,27|            czernihowski, i wielu innych senatorów i urzędników ziemskich,
11 II,27|            znieśli.~Król zwrócił się do senatorów:~- Patrzcie, wasze uprzejmości,
12 II,27|               zwrócił się do biskupów i senatorów:~- Ale nam czas o wojnie
13 II,30|                 ostatnich dniach. Prócz senatorów, biskupów, prócz szlachty
14 II,30|                musiała się przedrzeć od senatorów do szlachty, a od szlachty
15 II,30|                 Tobie, moim, ministrów, senatorów, szlachty i pospólstwa imieniem,
16 II,31|                 ostatnich dniach. Prócz senatorów, biskupów, prócz szlachty
17 II,31|                musiała się przedrzeć od senatorów do szlachty, a od szlachty
18 II,31|                 Tobie, moim, ministrów, senatorów, szlachty i pospólstwa imieniem,