Tom, Rozdzial

 1  I,18 | pistoletowy buchnął. Tu i owdzie rajtar, wymknąwszy się spod jednej
 2 II,13 |         a wreszcie, gdy olbrzymi rajtar przypadł pod skałę i począł
 3 II,13 |     zaczęli.~Ledwie domówił, gdy rajtar podniósł kolbę muszkietu
 4 II,13 |    uspokoił się w jednej chwili. Rajtar, osłoniwszy dłonią oczy
 5 II,13 |          świst okrutnej strzały; rajtar upuścił muszkiet, podniósł
 6 II,13 |          przypadł do trupa drugi rajtar pragnąc zobaczyć, co mu
 7 II,23 |       pytał zdumiony król.~- To? Rajtar!~- Na miły Bóg! Toś i języka
 8 II,23 |      pomogło od przypiekania, bo rajtar wkrótce odzyskał siły i
 9 II,23 |  odpowiedział przerywanym głosem rajtar - jenerał Duglas porozsyłał
10 II,23 |       prawda, co ów kawaler i ów rajtar powiadają.~- Niechże tak
11 II,33 |    dotrzymują. Nim się ów ciężki rajtar obejrzy, już go Tatar na
12 III,4 |        Krzyknę na niego! - rzekł rajtar.~- Nie krzykniesz. Może
13 III,6 |         parsknął okrutnie. Na to rajtar ze straży spojrzał, drgnął,
14 III,6 |    szpadą w zębach przeze drzwi. Rajtar, który trzymał konia tuż
15 III,6 |       utkwiwszy.~Następnie drugi rajtar zaczernił mu przed oczyma,
16 III,6 |          z nim razem.~Najbliższy rajtar, krzyknąwszy okropnie, chwycił
17 III,26|    widział. Kiedy nie natrze!... Rajtar zastawił króla... Ale owo,
18 III,27|         piorun szybkie zatoczy i rajtar leci głową w dół pod konia,