Tom, Rozdzial

 1  I,11 |     odprowadzimy, bo właśnie przez puszczę przyjdzie nam jechać...~-
 2  I,11 |       szóstego pogrążyli się już w puszczę od strony Hajnowszczyzny.~
 3  I,11 |          czego Boże nie daj! - niż puszczę. Dwadzieścia lat już tu
 4  I,12 | dziewki-gładyszki w zaloty się nie puszczę!~Dalsze słowa pana Zagłoby
 5  I,17 |           i stamtąd zanurzyć się w Puszczę Rogowską, do której, jak
 6  I,18 |          Michał. - Zaraz jutro ich puszczę, ale dziś nie chcę o niczym
 7  I,23 |        książę. - Pod Wilno cię nie puszczę ani chorągwi ci nie dam.
 8  I,26 |            porwałem, trzymam i nie puszczę.~- Nie może być inaczej,
 9 II,9  |            znając dobrze tamtejsze puszcze, byli świadomi przejść leśnych,
10 II,9  |       odmawiano, wówczas podpalali puszczę. Niektórzy twierdzili przeciwnie,
11 II,40 |            chce, za tego żołnierza puszczę, który zresztą z rozkazu
12 III,2 |              króla szwedzkiego nie puszczę do Zamościa, a waszmości
13 III,4 |            chuchać na łąki, pola i puszcze. Wnet też wśród kałuż świecących
14 III,8 |            mnie zaniecha, jeśli go puszczę?~Sadowski powtórzył królewskie
15 III,16|            się zamodlonej panience puszcze, na których skraju wychowała
16 III,19|           w Billewiczach zakopane. Puszczę ich, to odkopią i pójdą
17 III,27|        zdrowiem, ale cię z rąk nie puszczę. Dasz mi na piśmie... Tymczasem
18 III,28|           w razie potrzeby umieją. Puszcze tam także większe niż tu;