Tom, Rozdzial

 1  I,3  |          Panna Aleksandra weszła rzeczywiście i zatrzymała się trochę
 2  I,5  |     Jakoż pan Andrzej biesił się rzeczywiście. Naokół był wielki spokój.
 3  I,7  |        Niedaleko z nią zajedzie.~Rzeczywiście Kmicic nie obliczył jednego
 4  I,7  |        zawołał pan Wołodyjowski.~Rzeczywiście, pod samymi ścianami strzały
 5  I,17 |         woli wyprostował się, bo rzeczywiście jego powaga wobec takiego
 6  I,17 |          będzie mógł coś począć.~Rzeczywiście, wyrachowanie to było dobre,
 7  I,23 |       hetmana rozjaśniło się, bo rzeczywiście gotowizny nie miał, chociaż
 8  I,23 |    postawił! Tu książę wyciągnął rzeczywiście ręce, jakby chciał w nie
 9 II,1  |       widać! - rzekł żołnierz.~I rzeczywiście, w dali ukazała się smuga
10 II,5  |          miasto, ale nim nie był rzeczywiście, nie miał albowiem jeszcze
11 II,5  |   odpowiedzieć na to pytanie, bo rzeczywiście było jasnym jak słońce,
12 II,9  |         głośno na "rekwizycje" i rzeczywiście było o co, do każdej bowiem
13 II,14 |          wyszedł z izby.~Weyhard rzeczywiście zastąpił jego miejsce. Przyniósł
14 II,15 | zatrzymali się tuż, tuż. W dwóch rzeczywiście błyszczały światełka; więc
15 II,15 |   rzednie! - rzekł nagle Miller.~Rzeczywiście, powstał wiatr i począł
16 II,18 |      krawędzi sąsieka.~Po chwili rzeczywiście odzyskał siły i spoglądał
17 II,19 |         żołnierza, zamyślił się. Rzeczywiście, tacy ludzie, jakich miał
18 II,19 |          piersi lżej odetchnęły. Rzeczywiście, nie mogło już chodzić o
19 II,33 |  czambulik! - mówił pan Zagłoba.~Rzeczywiście, Tatarzy owi dobrze byli
20 III,3 |   Słyszysz waszmość, arię grają!~Rzeczywiście, trębacze z doboszami wystąpili
21 III,5 |      znak to wielkiej alteracji.~Rzeczywiście zaś pan Czarniecki miał
22 III,6 |      tamten podpił!"~Pan Zagłoba rzeczywiście był nieco podpiły; lecz
23 III,10|         izby.~Kasztelan powracał rzeczywiście; Wołodyjowski wybiegł przeciw
24 III,22|        Sakowicz prawdę mówił, bo rzeczywiście Bogusława kochał; książę
25 III,23|   wywołuj wilka z lasu!~Sakowicz rzeczywiście nieszczerze tego wilka wywoływał,
26 III,24|       Prusom Książęcym i Litwie, rzeczywiście niełatwe miał zaraz w początkach
27 III,25|       Prusom Książęcym i Litwie, rzeczywiście niełatwe miał zaraz w początkach
28 III,27|       już! - rzekł Wołodyjowski.~Rzeczywiście zgiełk stał się wyraźniejszy
29 III,27|         Pan Kmicic zaś cofał się rzeczywiście. Po uderzeniu na czerwonych
30 III,28|        nie bardzo przesadzał, bo rzeczywiście trudno w nim było poznać
31 III,28|         będąc żołnierzem dobrym, rzeczywiście kilkakrotnie już Szwedów
32 III,29|        hostes mocno nadwerężeni.~Rzeczywiście, nieprzyjaciel nie mógł
33 III,30|      które wedle rozkazu oddaję.~Rzeczywiście Kmicic raz na zawsze wydał