Tom, Rozdzial

 1  I,10 |      rozpoczynał wojnę. Ufają, że pokój jeszcze w ostatniej chwili
 2  I,12 |      łokcie go całować, by im dał pokój. Ale książę, mości panowie,
 3  I,13 |      uszów nie obetnę.~- Daj waść pokój.~- W ogień za waćpanem pójdę,
 4  I,13 |         Przez Bóg żywy, daj sobie pokój z klasztorem, bo mnie mrowie
 5  I,13 |       samą myśl przechodzi. Dajże pokój, Oleńka, a nie, to ci tu
 6  I,15 |            Masz waćpan i daj mnie pokój! - rzekł pan Michał.~Pan
 7  I,24 |        której błądzisz.~- Daj już pokój! daj już pokój! - zawołał
 8  I,24 |            Daj już pokój! daj już pokój! - zawołał gorączkowo Kmicic -
 9 II,6  |         garść ludzi?~- Daj ojciec pokój - odpowiedział Skrzetuski. -
10 II,8  |     zawołał Bogusław - dajmy temu pokój! Jeśli wam ciężko tego słuchać,
11 II,13 |      sromotną uległością niepewny pokój u wiarołomnego nieprzyjaciela
12 II,16 |           od nas.~- Daj mi waćpan pokój ze swymi echami!... Słyszałem
13 II,17 | bohaterskie i święte...~- At, daj pokój! - przerwał ksiądz.~- I
14 II,23 |           obuszek.~- Byłem.~- Daj pokój obuszkowi - mówił dalej
15 III,17|         kosztem doprowadziłem już pokój do skutku. Prawie o podpisanie
16 III,17|         pozostać sekretne, dopóki pokój nie będzie zawarty. Zresztą
17 III,18|          po straconej wojnie taki pokój zawrzeć, aby zwycięska potęga
18 III,23|      mówił, że ze Szwedem już był pokój zawarty, już Rzeczpospolita