Tom, Rozdzial

 1  I,4  |        podniósłszy głos pytał:~- Miłe niewiasty, a cóże tam czynicie
 2  I,13 |        na naradę zapraszają; ale miłe to było zdziwienie, każdy
 3  I,17 |     napił się do woli. Po chwili miłe ciepło poczęło mu się rozlewać
 4  I,17 |      popiołu - rzekł. - Musiał z milę naprzód wyjechać.~Żołnierze
 5 II,4  |        sto koni rozdzielić, i co milę albo co dwie od siebie stać.
 6 II,34 |         a od Tylży będzie cztery mile. Co nie mam dojść! - dojdę
 7 II,34 |     Tylży. Taurogi będą o cztery mile naprzeciw, po naszej stronie...
 8 II,39 |        potęgę, która w pochodzie milę zajmowała. Słowem, były
 9 III,1 |       mordędze - wobec tej myśli miłe były im przyszłe trudy.
10 III,4 |          ledwie przez cały dzień milę ujść zdołali. Choroby rzuciły
11 III,6 |   znajdował się tym razem o dwie mile drogi, zaś przednia straż,
12 III,8 |         mu, niech mnie odwiedzi. Mile go przyjmę, jeno niech się
13 III,10|     pokazać... Ba, ba, tak mi to miłe, jakoby mi pan hetman szablę
14 III,14|      strony sypał, lasy kazał na mile całe wycinać, by panna z
15 III,23| tymczasem, niezbyt nawet lubiąc, mile widziała. Prawda, że usprawiedliwił
16 III,27|      okrutniem utrudzon, bo dwie mile mnie Tatarzyn na arkanie
17 III,27|         w pochodzie.~Zanim uszli milę, nadbiegł posłaniec od chorążego
18 III,29|    nieprzyjacielskiej, jako dwie mile na nich jechał i prawie