Tom, Rozdzial

 1  I,2  |        pan Jaromir nie przehulał, leżały o miedzę. Szedł on tedy
 2  I,6  |       wreszcie kwiecień, a śniegi leżały grubo nie tylko w lasach,
 3  I,26 |   szczątki wozów i popsowane koła leżały rozrzucone tu i owdzie na
 4 II,10 |   gdańskie, szkła przednie - albo leżały jeszcze w bezładnych stosach
 5 II,15 |           że aż długie jego włosy leżały na białych kartach. Ujrzawszy
 6 II,15 |          puste, ciche.~Stosy ciał leżały szczególniej pomiędzy namiotami;
 7 II,17 |       tego, że w końcu oba wojska leżały obok siebie jak wrogie i
 8 II,19 |   niepomyślności. Pierwsze ogniwa leżały przed jego oczyma, lecz
 9 II,19 |            Trzy ciała żołnierskie leżały wpodle, ułożone równo obok
10 II,23 |         jeźdźcami Karpaty. Śniegi leżały na ich skłonach, chmury
11 III,4 |          tchnienie zimy. W lasach leżały zaspy, zmarznięte drogi
12 III,9 |           pełne były partyj; pola leżały nieuprawne, głód srogi rozwielmożnił
13 III,9 |        zderzono się najpotężniej, leżały po prostu stosy trupów,
14 III,9 | dotychczas w ziemi; gdzieniegdzie leżały mostem, gdzieniegdzie złamki
15 III,9 |       gdzie broniła się piechota, leżały całe szańce trupów.~W dali
16 III,12|           nie stało na grzebanie, leżały więc ciała na wierzchu,
17 III,13|           nie stało na grzebanie, leżały więc ciała na wierzchu,
18 III,27|        końskie, pocięte mieczami, leżały tu w rozproszeniu; lecz