Tom, Rozdzial

 1  I,2  |         zatem pokornie, całując po rękach i podejmując pod nogi. Stary
 2  I,2  |         tedy teraz trzymając w obu rękach roztruchanik, uszniak, dębniakiem
 3  I,5  |           się pożywić. W żelaznych rękach Kmicicowych zmienili się
 4  I,5  |         gosposia niosąc sama w obu rękach błyszczącą cynową tacę,
 5  I,12 |           krwi szwedzkiej na moich rękach i jeszcze niemało przyschnie...
 6  I,25 |          sama, posępna, ogromna, w rękach miecz i berło, a pod stopami
 7  I,25 |            wyrzekł. Warszawa już w rękach szwedzkich, jak to wam pisałem,
 8  I,26 |         jeno boleśniej w żelaznych rękach Kmicicowych żołnierzy, a
 9  I,26 |       przysięgę, uduszę w tych oto rękach, prochami wysadzę Kiejdany,
10 II,4  |       jeszcze różni oficyjerowie w rękach księcia wojewody, których
11 II,5  |            dawnej służby począł po rękach pana Jana całować i powtarzać
12 II,6  |        Skrzetuscy wsparli głowy na rękach i siedzieli w milczeniu.~
13 II,7  |         jego koczotka jest w moich rękach...~- Pohamuj się, na miły
14 II,9  |         Ręce są, jeno nie ma nic w rękach i głowy nie ma...~- I nadziei
15 II,11 |     Lublina sięgając.~Litwa była w rękach szwedzkich i Chowańskiego.
16 II,12 |     widziałem kościół w szwedzkich rękach, żołnierzy w karty w przybytku
17 II,16 |         pytał Kmicic całując go po rękach.~Ale ledwie to wymówił,
18 II,18 |        stracił początkowo władzę w rękach i nogach. Cały dzień następny
19 II,22 |      Widział znów księcia w swoich rękach; przysięgał sobie na pamięć
20 II,22 |          Tamte okolice wszystkie w rękach szwedzkich. Stoi nieprzyjaciel
21 II,24 |       rzekłszy zwisł jak martwy na rękach żołnierzy. ~
22 II,28 |           zdaje, że buława w złych rękach?~- Tego nie godzi mi się
23 II,29 |          przechylił się mu nieco w rękach.~Charłamp odetchnął. Poprzednio
24 II,29 |       przeze drzwi. Wielu niosło w rękach latarnie i ci świecili nimi,
25 II,29 |     księcia. - Najświętszą Pannę w rękach trzyma i blask mu od niej
26 II,33 |            odjechać. Panna w złych rękach, nie ma co ukrywać, bo wedle
27 II,34 |           gdy pomyślę, w jakich to rękach ona nieboga... Na mękę Pańską!
28 II,41 |          ciszy.~Pochodnie drżały w rękach trzymających je ludzi. Wszystkim
29 III,9 |            Litwę. Lubelskie było w rękach konfederacji. Z Rusi dalekich
30 III,15|           nim krew przyschła im na rękach i twarzach, już rzucali
31 III,17|       skruszył trzcinę w żelaznych rękach i cisnąwszy drzazgi pod
32 III,30| drapieżników, ale w tych żelaznych rękach stały się podobne do regularnych
33 III,31|     Miejsce przeklęte było w złych rękach, a stanie się błogosławione