Tom, Rozdzial

 1  I,1  |  rzekłszy pan Kmicic już był na kolanach, panienka zaś wołała chowając
 2  I,5  |       nic, jeno ręce wsparła na kolanach, głowę spuściła na piersi
 3  I,10 |        Wojewoda położył ręce na kolanach i spojrzał bystro wprost
 4  I,11 |   siedział z dłońmi opartymi na kolanach, oczy wbił w ziemię i zamyślił
 5  I,16 |      Radziwiłł wsparł dłonie na kolanach i zamyślił się.~- Mirskiego
 6 II,12 |   czołgali się ku kościołowi na kolanach, śpiewając pieśni pobożne.
 7 II,22 |      czego jeszcze chcesz?~- Na kolanach o jedną łaskę błagam. Stało
 8 II,35 |  utrafił, uderzył się rękoma po kolanach i mówił dalej:~- Ot, tak!
 9 II,39 |        uderzywszy się rękoma po kolanach - będą i wiadomości... Puszczaj!~
10 III,3 |    rozszerzył, dłonie wsparł na kolanach i rzucając głową jak narowisty
11 III,3 | starosta trzepnął się rękoma po kolanach i owe gwary uciszył.~Forgell
12 III,6 |      chwytał, to znów dłońmi po kolanach uderzał, bo rozumiał, że
13 III,12|      się w mieście dzieje, i na kolanach żebrząc o przyśpieszenie
14 III,13|      się w mieście dzieje, i na kolanach żebrząc o przyśpieszenie
15 III,16|         klęknąć przed sobą i na kolanach prosić cię o przebaczenie.~-
16 III,21|  zupełnie i wsparłszy rączki na kolanach, przekręciła na bok główkę,
17 III,23|    wymagaj, choćby tego, bym na kolanach chodził...~Gdyby Anusia
18 III,27|       zaś uderzył się rękoma po kolanach i zawołał: - Ha! szelma,