Tom, Rozdzial

 1 II,7  |      mogliby się obdzielić wszyscy jenerałowie szwedzcy i jeszcze uważać
 2 II,20 |       powtarzał sam król i wszyscy jenerałowie szwedzcy: "Nie ma w tym
 3 II,20 |               mówili ze zdumieniem jenerałowie szwedzcy.~I począwszy od
 4 II,20 |      szlachcie pomagać. Bystrzejsi jenerałowie szwedzcy z największą obawą
 5 III,1 | Czarnieckiego, nie masz przeszkód!~Jenerałowie uradowali się tymi słowy.
 6 III,1 |          najstarsi i najzasłużeńsi jenerałowie.~Lecz teraz wprędce się
 7 III,4 |             Forgell, Miller i inni jenerałowie.~Król pobladł.~- Kanneberg! -
 8 III,5 |             jadło, bezpieczeństwo.~Jenerałowie i żołnierze wzięli się tak
 9 III,8 |        Król znów pomilczał chwilę, jenerałowie znów zmarszczyli się na
10 III,12|          rozsławił się chciwością, jenerałowie szli za jego przykładem,
11 III,12|    układach zwycięstwa. Byli także jenerałowie: Wrangel młodszy, Horn,
12 III,13|          rozsławił się chciwością, jenerałowie szli za jego przykładem,
13 III,13|    układach zwycięstwa. Byli także jenerałowie: Wrangel młodszy, Horn,
14 III,15|        szczątka nie zostanie.~Inni jenerałowie powydobywali szpady chcąc
15 III,23|        będzie, nie wiadomo, i sami jenerałowie powiadają sobie po cichu,
16 III,24|            pod Bogusławem wysłany. Jenerałowie liczyli na pewno, że miejscowa
17 III,25|            pod Bogusławem wysłany. Jenerałowie liczyli na pewno, że miejscowa
18 III,26|           zginąć!" Przypadają inni jenerałowie, błagają, proszą, nie chce.