Tom, Rozdzial

 1  I,1  |       zaś, gdy nasycił pierwszy głód, zaczęła znów wypytywać:~-
 2  I,6  |       nie było, począł grasować głód, brat wojny, i rozpościerał
 3 II,2  |         w te bory, na mizerię i głód, do tej chałupy, do tych
 4 II,2  | wystawić i do miodu się dobrać. Głód tu i mizeria - więcej nic!
 5 II,4  |        na miano buntowników, na głód, niewywczasy i przeliczne
 6 II,21 |  wysadzona! Strach między nimi, głód, mizeria! O odstąpieniu
 7 II,32 |     odkarmili, taki tam już był głód, a on sobie jeszcze od gęby
 8 III,3 |  mogliby na nich bębnić, im zaś głód kiszki szlamuje i na bicze
 9 III,3 |        po ludzku rzeczy biorąc, głód nas weźmie, a gdy nieprzyjaciel
10 III,4 |  Wittenbergiem do Wielkopolski. Głód powyciskał sine pieczęcie
11 III,4 |        nie jadło ich czeka, ale głód, nie sen, lecz bitwa, a
12 III,5 |       zdążył, woleli śmierć niż głód. Widocznie wielkie już było
13 III,8 |      główne siły armii.~- Jeśli głód ich stąd nie wypędzi, nie
14 III,8 |   opłotkami. Jedni, chcąc nieco głód zaspać, spali po przyźbach,
15 III,8 |    wprawdzie trudy straszliwe i głód, ale słońce powlokło złotem
16 III,9 |         pola leżały nieuprawne, głód srogi rozwielmożnił się
17 III,9 |         moje kiszki, na których głód gra jak na skrzypkach.~-
18 III,30|         polach, konie cierpiały głód srogi.~Rajtarowie nie śmieli