Tom, Rozdzial

 1  I,4 |      począł się głaskać szeroką dłonią po głowie.~- Jako żywo! -
 2  I,4 |         pan Ranicki począł gołą dłonią szermować.~- On by tak,
 3  I,8 |        głową; nagle uderzył się dłonią po nodze.~- Wiem już! -
 4  I,13|       biorę odpowiedzialność!~I dłonią uderzył się w pierś szeroką
 5  I,19|   zatrzymał się nagle i uderzył dłonią w czoło.~- Dwie chorągwie
 6  I,20|    zjawisko, przysłoniwszy oczy dłonią przeciw zachodzącemu słońcu,
 7  I,20|       Kmicic sięgając mimo woli dłonią do głowy.~- Teraz inna sprawa.
 8  I,23| nozdrzami, natomiast palnął się dłonią w czoło i zakrzyknął:~-
 9 II,2 |         Soroka, trzymając jedną dłonią muszkiet oparty o kulbakę
10 II,8 |     koronkową chusteczkę, drugą dłonią podtrzymywał zwieszony ówczesną
11 II,13|      chwili. Rajtar, osłoniwszy dłonią oczy patrzył za śladem swej
12 II,14|           Tu uderzył się w gębę dłonią pan Piotr, aby sprośnego
13 II,16|      Wtem Miller począł uderzać dłonią po kolanie i krzyczeć:~-
14 II,21|         się, że ktoś mu żelazną dłonią ścisnął serce. Żal zawrzał
15 II,21|         przechodził, począł bić dłonią w stół i wołać ze śmiechem:~-
16 II,26|        rzucić.~Król przeciągnął dłonią po czole.~- Dziw, dziw! -
17 II,34|         go gadzina żgnęła, całą dłonią porwał Tatara za rzadką
18 II,39|       wzięty.~Hetman przysłonił dłonią oczy, po czym jął wodzić