Tom, Rozdzial

 1  I,10 |       Miasteczko napełniło się tak dalece ludźmi, że domów zbrakło
 2  I,17 |            hałasów i odgróżek, tak dalece, że zaledwie nastawione
 3  I,20 |             och, Opaliński!!~- Jak dalece winien, to w tym macie waćpanowie
 4  I,21 |     przepaść była między nimi, tak dalece wygasła w jej sercu nie
 5 II,15 |        klasztorny wzmocnił się tak dalece, że w promieniu strzału
 6 II,15 |      ucieszył się sam tą myślą tak dalece, że ani zauważył, jako dziewczęta
 7 II,21 |            zaraz odpowiedział, tak dalece serce jego i umysł były
 8 II,35 |         zaś stało się nieswojo tak dalece, że odwrócił oczy i spojrzał
 9 II,36 |        przestała o tym myśleć, tak dalece całą jej duszę zajęło grożące
10 II,39 | radziwiłłowskiego, świadczyła, jak dalece młode książątko umie prywatę
11 III,12|         krainy, rozłakomił się tak dalece, że świat nie widział łapczywszych
12 III,13|         krainy, rozłakomił się tak dalece, że świat nie widział łapczywszych
13 III,14|       dworze wieści, iż książę tak dalece się zapamiętał, że się chce
14 III,16|         spostrzegłszy wkrótce, jak dalece i on stara się o jej przyjaźń,
15 III,23|      wszelki możliwy pośpiech, tak dalece zaś chodziło mu o uniknięcie
16 III,28|      uzuchwalili się wprawdzie tak dalece, że po dwakroć Birże oblegli,
17 III,28|         nieprzyjaciela.~Umysły tak dalece były jego zwycięstwami zajęte,
18 III,29|  pierwszego natarcia. Miecznik tak dalece pragnął popisać się ze swoją