Tom, Rozdzial

 1  I,3  | okrutnie, a teraz trzeba przed cnotą i niewinnością oczami świecić...
 2  I,4  |          rzekł stary Kasjan. - Cnota przez cię mówi, a my ci
 3  I,11 |       pana zgodzili?..~- Ginie cnota, a z nią i Rzeczpospolita,
 4  I,16 |         U niej wszystko zaraz: cnota albo niecnota, i wedle tego
 5  I,17 |        pod nogi hetmańskie, bo cnota i obowiązek, i wiara, i
 6  I,21 |        nim słuszność, przy nim cnota!" Na to pokazali mi ów list: "
 7 II,4  |       stanąć; wiedziała, gdzie cnota, uczciwość, obowiązek -
 8 II,6  |      drogi kamień w złoto, tak cnota w modestię powinna być oprawiona,
 9 II,6  |        kto w Boga wierzy, komu cnota i ojczyzna miła!~Kilka tysięcy
10 II,7  |       znasz... Z zacnego domu, cnota chodząca, rzekłbyś: mniszka.~-
11 II,20 |       się tylko ta staropolska cnota i ona starożytnych przodków
12 II,26 |       świecie bożym zapomniał. Cnota i uczciwość jest w tej pannie
13 III,14|   można doprowadzić tam, gdzie cnota nie chodzi. Oho!~- A co? -
14 III,16|       oprzeć tym urokom, jakaż cnota mogła nie zemdleć wśród
15 III,18|     nie umiał... Tak myślę, że cnota w niej jeno i przyrodzona
16 III,18|       stąd wróżysz?~- Że jedna cnota stopi się dziś jak wosk.~-
17 III,19|    akomodować umie. Geniusz ni cnota nie popłaca. Szczęście,
18 III,32|    równie słusznym jest, ażeby cnota nie zostawała bez nagrody,