Tom, Rozdzial

 1  I,2  |                Kmicic ukazując ręką na ciemną ścianę, z której kula odłupała
 2  I,7  |           raźne światło padało na całą ciemną izbę, ale zrazu zaczęli
 3  I,12 |           chwilę patrzyli w przyszłość ciemną, tylko pan Charłamp nasrożył
 4  I,12 |            otaczająca go zwykle jakoby ciemną chmurą, znikła zupełnie.~-
 5  I,17 |                 mówił dalej. - Noc tak ciemna, choć w pysk daj. Własnych
 6  I,17 |               niedżdżysta, była bardzo ciemna. Jednakże po niejakim czasie
 7  I,17 |            odparł Stankiewicz - bo noc ciemna, łatwo by szkapie ostrogi
 8  I,17 |               go nie poznali, noc była ciemna.~- Gdzie mój koń? - krzyknął
 9  I,17 |               nic nie winien. Noc była ciemna, choć w pysk daj, a on zdjął
10 II,8  |            dziwnie szpetny: twarz miał ciemną i ospą podziobaną, nos krogulczy
11 II,13 |             już w fortecy.~Noc nastała ciemna i dżdżysta. Był to ósmy
12 II,15 |       dalekości spały. Noc była bardzo ciemna.~- Ilu ludzi chcesz wziąść? -
13 II,17 | niebezpieczeństwu. Aż przyszła noc tak ciemna, że mimo ognisk, beczek
14 II,17 |           widnokrąg i noc uczyniła się ciemna, choć oko wykol. Pan Andrzej
15 II,28 |            czekać, bo noc obiecuje się ciemna.~- To dobrze - rzekł Wołodyjowski -
16 II,41 |            rozbij łeb w drzazgi... Noc ciemna... wydostaniesz się... Kiemlicze
17 III,24|                Książę ruszył głęboką i ciemną nocą ku Wąsowu i Jelonce,
18 III,25|                Książę ruszył głęboką i ciemną nocą ku Wąsowu i Jelonce,