Tom, Rozdzial

 1  I,3  |          rzekłszy zawróciła się i wyszła, a Kmicic skoczył do towarzyszy.~-
 2  I,4  |         Kmicicowi do Upity.~Panna wyszła przeciw nim spokojna i wyniosła,
 3  I,13 |        jej żałoba po dziadzie już wyszła. Dziś także, choć Bóg widzi,
 4  I,18 |            Mało dusza ze mnie nie wyszła, tak mi się chciało szwedziny.
 5 II,4  |       żeby im fatyga na darmo nie wyszła... Dam i po dwa... a wasza
 6 II,10 |           przed panem Andrzejem i wyszła, a po chwili wróciła z drukowanymi
 7 II,10 |          Kmicic wyszedł, a za nim wyszła panna chcąc w zastępstwie
 8 II,12 |           Z Kmicica dusza nieomal wyszła; czuł tylko, że ma przed
 9 II,14 | nabożeństwo nie ustawało jeszcze: wyszła bowiem wspaniała procesja
10 II,14 |        trwogę.~Na mury klasztorne wyszła znów procesja, bo nic tak
11 III,12|         prawdę rzekłszy, istotnie wyszła mu na pożytek ta nauka,
12 III,13|         prawdę rzekłszy, istotnie wyszła mu na pożytek ta nauka,
13 III,18|          mając do niej serca, nie wyszła.~- Sakowicz! słyszysz? -
14 III,19|      naszą jazdę...~- A artyleria wyszła?~- Wyszła.~- Jakże? i Paterson?~-
15 III,19|             A artyleria wyszła?~- Wyszła.~- Jakże? i Paterson?~-
16 III,32|           cielesnej powłoki i nie wyszła. W miesiąc po powrocie do
17 III,32|        był podobniejszy, bo dusza wyszła zeń ze szczęścia i uleciała